“Toen ik de diagnose PTSS kreeg, was de feedback vanuit mijn omgeving dat ik het daar maar beter niet over kon hebben. Mensen zouden het niet begrijpen. En nog steeds is er niet altijd begrip voor wat je doormaakt”, vertelt Angelique. Zij besluit haar verhaal op te schrijven en zoekt contact met andere (oud-)politiecollega’s die ook geconfronteerd zijn met beroepsgerelateerde PTSS en hun ervaringen willen delen. Het resultaat; persoonlijke en openhartige verhalen in het boek Als de sirenes blijven loeien.
“Ik wil laten zien welke impact PTSS heeft op iemand en de mensen daar dicht omheen. Wat PTSS is en wat het met je doet. Als je PTSS hebt, maak je je niet alleen zorgen over hoe jij je voelt, maar ook over hoe anderen tegen je aankijken. Je ziet het niet aan de buitenkant. Dat maakt het extra belangrijk dat er begrip en erkenning is voor PTSS.”
Paniekaanvallen
Angelique werkt niet meer bij de politie, maar onder andere de littekens door PTSS herinneren haar aan die tijd. Ze wilde niets liever dan mensen helpen, stapte vol goede moed de politiewereld in, maar ontdekte al snel de harde kant van het vak. “Een van de grootste incidenten waar ik bijstand moest verlenen, ik was 22 jaar en net begonnen bij de politie, was de Bijlmerramp. Dat was ontzettend heftig”, vertelt Angelique, “maar je ging gewoon door. Je sprak niet over de impact daarvan. Ik was er bovendien goed in om te verbergen wat bepaalde incidenten met mij als mens deden. Wilde mijn omgeving daar ook vooral niet mee lastigvallen.”
Het gaat van kwaad tot erger, geeft Angelique aan. De incidenten zoals zelfdodingen, reanimaties van jonge kinderen en zware ongelukken stapelen zich in de jaren die volgen op en dat vreet aan Angelique. Zij heeft dan al PTSS, maar op dat moment weet zij dat nog niet. Angelique houdt het niet vol en stopt bij de politie. Jaren later krijgt ze paniekaanvallen. Ze krijgt de diagnose PTSS en alsnog de erkenning dat het door het werk komt.
Aandacht en begrip
Met haar verhaal en de ervaringsverhalen van andere (oud-)politiecollega’s hoopt Angelique bij te dragen aan meer openheid, aandacht en begrip voor PTSS . “Ik denk bovendien dat het andere politiecollega’s kan helpen, want vroegtijdig signaleren is belangrijk. Het is daarnaast een signaal naar de samenleving, er zit een mens achter het uniform. Ik vraag mij soms echt af of mensen daar bij stilstaan, als ik zie en hoor hoe zwaar de politie het in deze tijd te verduren krijgt.”
Het boek Als de sirenes blijven loeien is vanaf 11 mei beschikbaar via uitgeverij Walburg Pers (ISBN: 9789462496415).
Boekverloting
- Lees ook een interview met Daniëlle Visser-Van den Brink die haar verhaal vertelt in het boek Als de sirenes blijven loeien
Wil je meer weten over wat de ACP doet voor collega’s met een posttraumatische stressstoornis? Kijk op onze webpagina over PTSS.