Na 14 jaar bij de politie maakt Ramon Meijerink in 2019 een overstap naar de bond. Sinds woensdag 12 juni 2024 mag hij zich waarnemend voorzitter van de ACP noemen. Zijn hart ligt bij de politie, hij kent het vak goed en weet uit eigen ervaring waar politiemensen zoal tegenaan kunnen lopen. Dat is zijn drijfveer, om het goed te doen voor ‘zijn’ collega’s, om iets te betekenen voor politiemensen en hun familie.
Ramon kwam binnen bij de ACP en werd hier al snel ‘jonge hond’ genoemd. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk, maar de doortastende politieman in hem moest zo nu en dan ook wel iets worden geremd. “Ja, als vrijwilliger en later vakbondsadviseur kon ik in principe zeggen wat ik wilde”, zegt Ramon lachend. “Als bestuurder daarentegen ben je soms niet helemaal vrij om zo te handelen. Je hebt als bestuurder de eindverantwoordelijkheid. Dat is prima, zolang ik de passie voor mijn werk maar kan vasthouden. Ik vind het mooi dat ik nu op een plek mag zitten, waar ik meer in positie ben om verandering aan te brengen. “Om aan te sturen op iets wat wij vanuit de bond voor ogen hebben.”
Achtergrond
Toen Ramon nog bij de politie werkte, kreeg hij tijdens een samenwerking tussen de Duitse en Nederlandse politie van zijn Duitse collega’s een T-shirt met daarop een tekst die hem zeer aansprak. “De tekst kwam erop neer dat als je alleen maar toekijkt en geen bijdrage kunt leveren, je ook geen invloed hebt op hoe iets uitpakt. Ik krijg er energie van om samen met anderen tot een resultaat te komen.” Zijn achtergrond bij de politie en de eerste jaren bij de ACP helpen hem in zijn nieuwe functie als waarnemend voorzitter. “Daardoor is er al een netwerk en weten mensen wat ze aan je hebben. De kennis en ervaringen die je meeneemt uit het politievak helpen je denk ik bovendien om gemakkelijker te begrijpen wat politiemensen bezighoudt.”
Inzet politie bij rellen
Zoals overal maakt ook de politieorganisatie ontwikkelingen door. Nog los van de samenleving die verandert. Toevallig heeft Ramon vlak voorafgaand aan dit interview contact met diverse media over rellen rond voetbalwedstrijden en demonstraties die uit de hand lopen. “Ik houd van voetbal, heb zelfs een portret van Johan Cruijff aan de muur hangen thuis”, zegt Ramon. “Tegelijkertijd vind ik dat we niet op deze voet kunnen doorgaan. Tijdens en rondom voetbalwedstrijden is ontzettend veel politie-inzet nodig. Te veel. Als daar geen verandering in komt, dan moet er desnoods maar een langere periode zonder uitpubliek worden gespeeld. Dat zou ik persoonlijk erg jammer vinden, want het publiek geeft sfeer. Maar dit kan niet langer.”
In verbinding blijven
We staan hierdoor ook even stil bij dat het alweer vijf jaar geleden is dat Ramon de politieorganisatie verliet. “Met regelmaat ben ik nog altijd op een politiebureau te vinden, maar dat is toch wezenlijk anders. Als je op bezoek komt, dan kijk je van een afstand mee. Dat is een groot verschil. Op een gegeven moment ben ik toch een beetje bang dat je langzaam loskomt van de politiepraktijk”, geeft Ramon aan. Maar ook vanuit zijn nieuwe rol heeft hij dagelijks contact met politiemensen. De politie is volgens Ramon dan ook het mooiste beroep dat hij heeft mogen uitoefenen. Dus wie weet… ooit een terugkeer naar de politie zou zomaar kunnen.
Intrinsieke motivatie
Toch de keuze destijds om voor de politiebond te gaan werken en daarin samen met anderen stappen te zetten. “Wat ik toen al om mij heen zag gebeuren en nu steeds meer hoor, is dat politiemensen voor een andere baan kiezen, de politieorganisatie verlaten. Het politiewerk vraagt psychisch en lichamelijk heel veel van je. Als je dan ook nog het gevoel krijgt dat je niet vooruit kan komen binnen een organisatie of andere onvrede ervaart, is die stap natuurlijk sneller gezet. Dat is zonde en juist waarom ik vanuit de politie bij de bond ben gaan werken. Want ik weet uit eigen ervaring dat de politiebonden hierin iets kunnen betekenen.”
Geweld tegen politie
De telefoon gaat. Ramon geeft aan dat hij echt even moet opnemen. Het betreft een treurig incident waarbij een politieman betrokken is. Een kaderlid wil graag met Ramon bespreken wat de ACP kan doen voor deze collega. Ramon na deze korte onderbreking: “In februari kreeg ik na de rellen in Den Haag een bericht van iemand. Die gaf aan dat de zoveelste collega volledig in de kreukels ligt en dat iedereen daar weer schande van spreekt, ook de politiebonden. En zijn vraag daarbij, wat doen jullie daar nu aan? Als vakbonden hebben wij direct contact met de werkgever en als het moet wijzen wij de werkgever en andere partijen op hun verantwoordelijkheid richting politiemensen.”
Balans werk en privé
Net zoals bij de politie heeft de politiebond altijd veel werk te verzetten. Soms is dat lastig te combineren met privé, herkent Ramon. ” Het zijn van een bestuurder van een van de grootste politievakbonden brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Van politiemensen wordt veel gevraagd. Ook zij moeten soms sociale verplichtingen missen door het werk. Zolang er maar momenten zijn dat je kan opladen. Dat is ook waar wij de werkgever blijvend aan herinneren, oog blijven houden voor de balans tussen werk en privé want die is soms volledig zoek bij politiemensen.”